Winschoten

Station Winschoten is onderdeel van

Een verzameling van vijftig stations die een representatief beeld geeft van het gebouwenbezit van de Nederlandse Spoorwegen en ProRail. Het gaat om bijzondere gebouwen, stuk voor stuk met architectonisch unieke kenmerken, die de moeite waard zijn om te behouden. De uitraling van en aandacht voor De Collectie straalt ook af op alle andere Nederlandse stations, niet onderdeel van deze verzameling van vijftig

, tevens behoort het tot een reeks standaardstations. Op basis van de afspraken tussen NS en ProRail is op dit station een

Specifiek zijn die elementen in de spooromgeving die de plek en/of de route een eigen karakter geven. Dan gaat het bijvoorbeeld om de wijze waarop het spoor het landschap doorsnijdt, de stedenbouwkundige inpassing van spoor en station in stad, dorp of wijk, het stedelijk interieur rond stations en de stationsarchitectuur maar ook om de bruggen, tunnels, geluidsschermen en viaducten op de route. De gewenste ervaring wordt bereikt door maatwerk te leveren en in te spelen op de specifieke kenmerken van de omgeving. De begrippen generiek ven specifiek zorgen voor een goede verhouding tussen eenheid en verscheidenheid. Daardoor blijft het spoor herkenbaar voor iedereen.

en een algemene cultuurhistorische

Een onderzoek waarmee de cultuurhistorische betekenis van een station en zijn omgeving inzichtelijk wordt gemaakt. Het dient voor de spoorse partijen als vertrekpunt voor verdere planvorming in en rond het station.

van toepassing.  Lees onderstaand de algemene omschrijving van het station uit de publicatie

Een verzameling van vijftig stations die een representatief beeld geeft van het gebouwenbezit van de Nederlandse Spoorwegen en ProRail. Het gaat om bijzondere gebouwen, stuk voor stuk met architectonisch unieke kenmerken, die de moeite waard zijn om te behouden. De uitraling van en aandacht voor De Collectie straalt ook af op alle andere Nederlandse stations, niet onderdeel van deze verzameling van vijftig

van 2008.

Station Winschoten werd gebouwd in 1865 door de Staatsspoorwegen, volgens het standaardontwerp derde klasse van K.H. van Brederode. Het is gelegen aan Staatslijn b van Harlingen naar Nieuweschans, die Friesland en Groningen onderling verbond. Vanwege het belang van Winschoten als handelsstad werd gekozen voor een station van de derde klasse. Daarmee stond Winschoten aan deze spoorlijn op gelijke hoogte met Harlingen en Leeuwarden.

Het station bestaat uit een hoog, vooruitspringend middendeel en twee lagere zijvleugels. In het centrale bouwdeel bevonden zich de kantoren en de kaartverkoop. De vleugels waren onder andere ingericht met de wachtkamers in de diverse klassen. Vergeleken met stations van de eerste en tweede klasse is dit type minder lang en is het middendeel compacter.

Het ontwerp van de stations van de derde klasse werd in de loop van de jaren aangepast. Al na een paar jaar ontwikkelde Van Brederode een verbeterde versie, in een classicistische uitvoering. Station Meppel is hier een voorbeeld van. In een volgende fase van de spooraanleg werd het station derde klasse nogmaals opnieuw ontworpen, op ongeveer dezelfde plattegrond. Ditmaal gebeurde dat in neorenaissancestijl, die onder meer in Sneek is te zien. Hoewel Winschoten een station heeft van de eerste generatie, is het toch later gebouwd dan Meppel. Waarschijnlijk was de bouw van het station al eerder aanbesteed.

Net als de meeste standaardstations ontkwam ook het station in Winschoten niet aan verbouwingen. In 1904 werd aan de linkervleugel een wachtkamer derde klasse en aan de voorgevel een tochtportaal voor de ingang toegevoegd. Later werden de gevels van de bovenverdieping bepleisterd. Het tochtportaal werd in het laatste kwart van de twintigste eeuw vervangen door een portaal van staal en plaatmateriaal. Ondanks deze wijzigingen is het station beter bewaard dan de andere stations derde klasse die nog overgebleven zijn.